Αρχή, μέση και τέλος ιστορίας

Σήμερα, μετά την καθιερωμένη άσκηση αυτόματης γραφής, κάναμε δύο πράγματα:

1. Κάθε παιδί είπε μία λέξη που του ήρθε στο μυαλό αυτόματα από το άκουσμα της προηγούμενης λέξης. Δημιουργήθηκε έτσι η παρακάτω αλυσίδα:

στόμα -> δόντι -> ελεφαντόδοντο -> άσπρο -> αίμα -> πονεμένο -> σακούλα -> αόρατος -> παράθυρο -> κουρτίνα.

Χρησιμοποιώντας και τις δέκα αυτές λέξεις, δημιουργήσαμε την παρακάτω ιστορία: 

  

Το αίμα έτρεχε από το πονεμένο μου δόντι.
Το στόμα μου ήταν κατακόκκινο.
Τρομαγμένος από το τι θα αντιμετωπίσω

κοίταξα από το παράθυρο.

Η μητέρα μου μαγείρευε και ο πατέρας μου

χάζευε τη συλλογή του από γλυπτά.

Το άσπρο βάζο από ελεφαντόδοντο έλειπε.

Γύρισε και κάτι είπε στη μαμά.

Αυτή παράτησε αμέσως την κουζίνα και

βγήκε έξαλλη έξω.

Κρύφτηκα να μη με δει.

Κάτι τέτοιες στιγμές εύχομαι να ήμουν αόρατος.

Στο δεξί μου χέρι κρατούσα τη σακούλα με ότι είχε

απομείνει από το βάζο.

Κρυμμένος, φοβισμένος, ματωμένος

είδα τον πατέρα μου να παραμερίζει την

κουρτίνα και να με κοιτάζει στα μάτια.

Τότε ένιωσα και τη μητέρα μου από πίσω.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδρασή της.

Πέταξε τη σακούλα, με πήρε στην αγκαλιά της

και με δάκρυα στα μάτια με αγκάλιασε,

με φίλησε και μου υποσχέθηκε πως

όλα θα πάνε καλά.

 2. Πήραμε μια ιστορία από το διαδίκτυο και την χωρίσαμε σε τρία μέρη, αρχή μέση και τέλος.

Τα παιδιά, χωρισμένα σε τρεις ομάδες, προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια ιστορία με βάση ένα μόνο τμήμα της ιστορίας, το οποίο γνώριζαν (άλλα την αρχή, άλλα τη μέση και άλλα το τέλος).

Ακολουθούν κάποιες από τις ιστορίες που προέκυψαν:

Αποδείχθηκε ότι μάλλον είναι πιο δημιουργικό να γνωρίζεις το τέλος ή τη μέση μιας ιστορίας για να ξεκινήσεις τη συγγραφή της παρά να γνωρίζεις την αρχή της και να ξεκινάς με την κανονική χρονική σειρά.

Τέλος, αυτή είναι η αρχική, ολοκληρωμένη ιστορία στα τρία μέρη που τη χωρίσαμε: 
 

Ενας καθηγητής βιολογίας εξηγούσε στους μαθητές του πως μια κάμπια γίνεται πεταλούδα. Τους είπε λοιπόν ότι, κατά τις επόμενες δυό ώρες, η πεταλούδα θα προσπαθούσε να βγεί από το κουκούλι και, αφού τους τόνισε πως κανείς δεν έπρεπε να τη βοηθήσει, έφυγε...

Οι μαθητές περίμεναν και κάποια στιγμή άρχισε η διαδικασία της μεταμόρφωσης. Η πεταλούδα προσπαθούσε να βγει από το κουκούλι, όταν ένας από τους μαθητές τη λυπήθηκε και αποφάσισε να τη βοηθήσει, παρά τις ρητές εντολές του καθηγητή. Εσπασε λοιπόν το κουκούλι και η πεταλούδα, η οποία δεν χρειαζόταν πια να καταβάλει καμιά προσπάθεια, λίγο αργότερα πέθανε...

Οταν επέστρεψε πίσω ο καθηγητής και του είπαν τι είχε συμβεί, εξήγησε στον μαθητή, ότι στην πραγματικότητα, βοηθώντας την πεταλούδα τη σκότωσε, γιατί σύμφωνα με τον νόμο της φύσης, η προσπάθεια της πεταλούδας να βγει από το κουκούλι τη βοηθά να δυναμώσει τα φτερά της. Ο μαθητής της στέρησε την προσπάθεια κι έτσι η πεταλούδα πέθανε... 

*Οι δοκιμασίες της ζωής μπορεί να εξελιχθούν σε τραγωδίες ή σε θριάμβους, ανάλογα με τον τρόπο που τις χειριζόμαστε. Οι θρίαμβοι δεν επιτυγχάνονται χωρίς προσπάθεια...