- Άκου παιδί μου. Ξέρεις, ο παππούς σου στο χωριό μου είπε να του πάω ένα περιοδικό με σταυρόλεξα αλλά μου έτυχε μια δουλειά και θέλω να πας εσύ. Και πρόσεχε : τα αυτοκίνητα μπορεί να σε πατήσουν. Επιπλέον να μην μιλάς σε αγνώστους.
O Φαρσοσκουπάκης ξεκίνησε χαρούμενος.
- Τι χαζός ο μπαμπάς! Γιατί να θέλω να μιλήσω σε αγνώστους;
Περπατούσε όταν τον σταμάτησε ένα σκυλί.
- Πού πας παιδί;
O Φαρσοσκουπάκης έκανε πως δεν άκουσε.
- ΕΕΕΕΕ......ΦΩΝAΖΕΙ το σκυλί.
- ΤΙ ΘΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;
- Σε ρωτάω πού πας.
- Ε, ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΟΥ ΘΕΣ ΤΟΣΟ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ.
- Καλά ντε! Όλο φωνάζεις εσύ! Αλήθεια πού μένει ο παππούς σου;
- Ti σε νοιάζει εσένα;
- Θέλω να του κάνω μια φάρσα.
Τα μάτια του αγοριού έλαμψαν. Αμέσως έδειξε στο σκυλί το δρόμο χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το σκυλί όμως πήγε στο σπίτι του παππού και τον κατάπιε. Είχε χοντρύνει τόσο που όταν έβαλε κάτι ρούχα του παππού ήταν ολόιδιος. Ο Φαρσοσκουπάκης πήγε στο σπίτι του παππού του σκασμένος στα γέλια.
- ΧΑ! Γελούσε. Αναρωτιέμαι τι φάρσα του έκανε το σκυλί.Αν το δω , θα το ρωτήσω.
Το αγόρι ανυποψίαστο χτυπάει την πόρτα.
- Ναιαιαιαι;;;;
- Εγώ...χα!Εγώ είμαι παππού! Είσαι καλά σήμερα;;
- ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΦΑΡΣΑ;;
- Ναι παππού!Εγώ του έδειξα το σπίτι σου! To ξέρω το σκυλί!
Ξαφνικά το σκυλί ανοίγει την πόρτα.
-ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!! ΜΙΑΜ!!
Και έτσι το σκυλί έφαγε και τον Φαρσοσκουπάκη.
Μια αστυνομικίνα όμως εκεί κοντά τον είδε και έσωσε τον παππού και το αγόρι. Πρώτα, πήγε και χτύπησε την πόρτα. Το σκυλί άνοιξε. Η αστυνομικίνα ψέκασε το σκυλί με ένα υπνωτικό σε σπρέι και μετά έκοψε την κοιλιά του. Έβγαλε από μέσα παππού και εγγονό. Μετά ξαναέραψε την κοιλιά του και το πήγε σε μια φυλακή ζώων. Από τότε ο Φαρσοσκουπάκης ακούει πάντα τον πατέρα του και δεν μιλάει σε άγνωστα σκυλιά και αγνώστους.
ΕΔΩ η ανάρτηση στο nanoogo.
Μια κοκκινοσκουφίτσα ΧΩΡΙΣ Άλφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συνεπήρε το γεγονός που συνέβη χθες στο σούρουπο. Η σκηνή στο χρόνο ξετυλίχτηκε στη σκέψη, στο νου μου
Την είχε δει . Το περίεργο κόκκινο σκουφί της , σημείο ευκόλως ιδωμένο. Ποτέ δεν περνούσε χωρίς προσοχή. Επίτηδες...
Ο λύκος έτρεξε προς το μέρος της . Το δόντι του πονούσε πολύ . Υπέφερε ο δυστυχής. Μόνο εκείνη μπορούσε… Την είχε εμπιστευτεί. Τον είχε σώσει . Έκτοτε δεν είχε σχέση.
Εκείνη δίχως οίκτο χρησιμοποίησε το μόνο σύνεργο που είχε συνεχώς στο κοφίνι της . Του έδωσε το λιγοστό κίτρινο λουλούδι που συνέλεξε τούτο το πρωί. Φτωχική η συγκομιδή. Ευελπιστούσε βλέπετε στο διώξιμο της ενεργοποίησης του κέντρου του πόνου. Εκείνος κοιμήθηκε χωρίς όνειρο.
Το οστό του πλήγωνε το ούλο. Κόκκινο υγρό της λέρωσε το χέρι. Η κυρτή του μύτη τη δυσκόλευε πολύ στις χειρουργικές κινήσεις της. Χωρίς πολλή ισχύ, όμως με περισσή τεχνική εξωθεί το οστό που είχε σφηνωθεί στο μυτερό του δόντι.
Ωχ! κουνέλι!
Του κυνηγού! Του είχε πει χίλιες φορές ότι δεν πρέπει.
Τυχερός ο κυνηγός. Περνούσε στο σημείο. Τον κυνηγούσε έτη κι έτη.
Σκόπευσε. Ο πυροβολισμός ξεσήκωσε όλο το ζωικό πληθυσμό .
Το κορίτσι με το κόκκινο σκουφί έπεσε λιπόθυμο…
Το ρολόι χτύπησε οκτώ. Ξύπνησε ιδρωμένη, όνειρο, ευτυχώς!
Η γνώριμη φωνή της είπε «Σήκω μικρή μου, σήκω επιτέλους, έτοιμο στο κοφίνι το πρωινό της, την ξέρεις… περιμένει… όλες οι γριές περίεργες βλέπεις»
πηγή: http://antikleidi.com/a/no-a-red/